Woensdag 8 augustus Vlissingen

Na een onrustige nacht hebben we wat uitgeslapen. Daarbij waaide het een dikke windkracht 6 en besloten we een rustdag te houden.Eerst maar eens boodschaplen gedaan bij de Appie en pas rond half 12 ontbeten. Mijn broer kwam afscheid nemen en vroeg of we konden helpen bij het wegvaren vanwege de harde wind. Bij een harde westenwind is het in deze haven lastig in en uitvaren omdat het behoorlijk smal is. Hij kwam gelukkig goed weg en voer door het smalle sluisje de rede op. Wij zijn gauw naar het sluisje gelopen om hem uit te zwaaien. Mijn vader stond op het havenhoofd foto's te maken. Mijn broer zou links af gaan richting de grote sluis van Vlissingen om dan via het kanaal door Walcheren richting het Veerse meer gaan. Hij hoefde dan maar een kilometer over zee met de grote golven van achteren. We zagen hem echter rechtsaf gaan recht tegen de zeer hoge golven in. Vermoedelijk deed hij dit zodat mijn vader dan een paar spectaculaire foto's kon maken. Dit is prima gelukt. Ze maakten een paar behoorlijke klappen op de golven en draaiden toen om richting de grote sluis. Echter door de grote klappen was het anker los geschoten en van de boot gevallen. Dit was voor ons op dat moment niet te zien maar toen mijn vader thuis gelijk de foto's bekeek en uitvergrootte, zag hij de ankerketting strak naar achteren staan. Ze probeerden mijn broer te bellen om hem te waarschuwen, echter zonder resultaat. Mijn vader is vervolgens in de auto gesprongen en direct naar de grote sluis gereden. Daar lag mijn broer gelukkig met het anker inmiddels weer aan dek. Ze hadden het anker horen vallen en het met veel moeite gelukkig weer aan dek gekregen!
S' middags zijn we even naar mijn favoriete boekhandel geweest. Hier komen we nooit met lege handen vandaan dankzij de fantastische tips die de dames die de boekhandel runnen, altijd geven. Eind van de middag kwamen mijn ouders voor een borrel aan boord. Later kwamen Frits en Marion er ook bij. Marion had haar accordeon meegebracht om mijn vader te verleiden om wat te spelen. Hijhad bijna 20 jaar niet gespeeld maar binnen een paar minuten was hij weer op dreef! Het is net als met fietsen, je verleert het nooit. En voor de jongens ook leuk om opa ook eens op een accordeon te zien spelen, Tot nu toe hadden ze dit alleen uit de verhalen gehoord.
De middelste was inmiddels al met de trein richting Rotterdam vertrokken. Hij heeft morgen een afscheidsfeest van een vriend en wil daar graag bij zijn.
'S avonds lekker een nieuw boek gelezen en vroeg naar bed gegaan om wat bij te slapen.