Maandag 30 juli Brixham - Studlandbay

Het regende nog steeds vanochtend. Eerst maar eens het weerbericht bekeken. Dat zag er goed uit. De zuidwesten wind zou gaan afnemen tot windkracht 4-5. Dit kon niet waar zijn, we kunnen zeilend naar de Solent 😀
Gauw eerst nog even boodschappen gedaan en daarna alles klaargemaakt voor de tocht. We vermoedden dat het wat ruig ging worden. Een stevig windje, nog golven van de harde wind de dag ervoor. En we moesten Portland Bill , een kaap met stevige stromingen, voorbij. Om nog voor donker bij de Solent aan te komen, moesten we deze kaap met stroom tegen ronden en stroom tegen wind geeft hoge golven.
Om 12 uur vertrokken we. Het was nog even lastig om uit onze box te komen. We lagen namelijk op lager wal, het schip werd door de wind stevig tegen de langsteiger aangedrukt. Om weg te komen moesten we het schip eerst met de hand uit de box langs de steiger trekken. Vervolgens hebben we een loeflijn gezet en heeft Claude het schip op de motor met het lijntje weten te draaien. Van alle kanten kwamen engelsen met stootwillen aan om te helpen maar we draaiden heel rustig zonder problemen van de steiger weg. Ze vonden het very impressive en noemde hem a real purist ( omdat we geen boegschroef hebben). Claude's dag kon niet meer stuk.... We zeilden weg met een heerlijk ruime wind en toen de golven inderdaad wat hoger werden nam de oudste het roer over tot ver voorbij Portland Bill. Hij houdt wel van wat spektakel en over de golven surfen is helemaal zijn ding!
Na Portland Bill zakte de wind wat in, de golven werden minder en ik mocht weer verder zeilen. Het werd al wat laat en de we vroegen ons af of we nog voor donker in Yarmouth op de Solent konden zijn. We zagen al gauw dat dit niet meer ging lukken maar gelukkig had Claude het baaitje waar hij op de heenweg zo leuk had gelegen, nog achter de hand. Je lag daar zó rustig zei hij nog. Het was nog net niet helemaal donker toen we het anker tussen de andere schepen lieten vallen. Terwijl we daar mee bezig waren hoorde ik boven het ratelen van de ankerketting een vreemd geluid. Eerst dacht ik dat het de motor was maar toen ik achterom keek, bleek er net een grote militaire oefening gestart te zijn. Twee hele grote helicopters hingen een paar honderd meter achter ons vlak boven het water. In het donker konden we nog net zien dat er bootjes aan lijnen in het water werden gedropt. Daarna volgde de bemanning. Tot 12 uur 's nachts vlogen de helicopters af en aan, soms vlak over de boot. Het was een heel spektakel. Ondertussen gauw blikken soep en knakworsten opgewarmd en toen alles om ons heen weer rustig werd konden we gaan slapen.